به گزارش هشت صبح، شماری از غرفه‌داران در ولایت هرات می‌گویند که طالبان از آنان اخاذی و اضافه‌ستانی میکنند. این غرفه‌داران تاکید می‌ورزند که طالبان بدون رعایت قواعد و حصول مالیاتی، مالیه‌های سنگین بالای کسبه‌کاران وضع کرده‌اند. به گفته آنان، طالبان تحت عنوان کرایه دکان و زمین شهرداری، پول‌های گزافی را از کسبه‌کاران می‌گیرند.
شماری از کسبه‌کاران و غرفه‌داران ساحه پارک ترقی شهر هرات می‌گویند که به دلیل افزایش کرایه از سوی شهرداری زیر کنترل طالبان، ترک پیشه کرده‌اند. به گفته آنان، تعداد زیادی از غرفه‌دارانی که از روی مجبوریت به کار خود ادامه داده‌اند، از اضافه‌ستانی و وضع مالیه‌های سنگین این گروه به ستوه آمده‌اند.
این غرفه‌داران با ابراز نگرانی از دوام سیاست‌های سرکوب‌گرانه تجارتی طالبان، تصریح میکنند که در صورت تداوم وضعیت موجود، مجبور به ترک تجارت‌های کوچک خواهند شد. به گفته این غرفه‌داران، طالبان بدون سنجش شرایط، کرایه‌های سنگین بالای آن‌ها وضع کرده‌اند که در نبود بازار و فروش، آنان هیچ سودی به دست نمی‌آورند تا به این گروه بدهند.
سعید در ساحه پارک ترقی هرات غرفه برگرفروشی دارد. او ۱۲ سال می‌شود که از طریق برگرفروشی، نان خانواده‌اش را تامین می‌کند. آقای سعید می‌گوید که طالبان شرایط را برایش سخت کرده‌اند و اکنون با وجود این‌که شب و روز کار می‌کند، نمی‌تواند کرایه غرفه خود را پیدا کند. او در صحبت با روزنامه ۸صبح می‌گوید: «خدا شاهد است که نفس ما را خیلی تنگ کرده‌اند. ۱۲ سال می‌شود که از این دکان ماهانه ۱۵۰۰ افغانی کرایه می‌دادم، اما پنج ماه می‌شود که طالبان از این دکان، ماهی پنج هزار و ۵۰۰ کرایه می‌گیرند. مشتری نیست، کار و غریبی نیست. اگر مجبوری نباشد، دروازه دکان را باز نمی‌کنم.»
سعید با دل حسرت‌بار و اندوه می‌گوید که طالبان به جای تشویق و دست‌گیری غرفه‌داران، بار سنگین بر او و سایر همکارانش تحمیل کرده‌اند. به گفته او، تقلای غرفه‌داران در شهرداری و سایر مراجع محلی طالبان در هرات نتیجه‌ای در قبال نداشته است.
این در حالی است که نبود کار و افزایش کرایه غرفه‌ها از سوی شهرداری طالبان در هرات، سبب شده است تا ده‌ها غرفه بسته شود و شمار زیادی شغل خود را ترک کنند.
رامین، کسبه‌کار دیگری است. او نیز می‌گوید که طالبان کرایه غرفه‌اش را سه برابر افزایش داده‌اند. این کسبه‌کار تاکید می‌کند که در شرایط موجود نمی‌تواند کرایه دکانش را پیدا کند. او تصریح می‌کند که مجبور است داروندارش را به فروش برساند و ترک وطن کند. آقای رامین می‌افزاید: «در این ساحه از صد دکان، ۵۰ تا ۶۰ دکان بسته شده است. این غرفه‌ها نتوانستند کرایه طالبان را پوره کنند. با این شرایط به خدا کار کرده نمی‌شود. کرایه دکانم سه هزار بود، اما حالا ماهانه ۱۰ هزار و ۵۰۰ افغانی شده است.»
او تاکید می‌ورزد که با «ساندویچ، سمبوسه و بولانی» فروشی نمی‌تواند این کرایه را بپردازد. رامین این اقدام طالبان را ظلم آشکار بالای غرفه‌داران می‌داند و تاکید می‌ورزد که تصمیم گرفته تمام امکانات زنده‌گی‌اش را بفروشد و از افغانستان خارج شود.
با این حال، شماری از کسبه‌کاران می‌گویند که طالبان در آینده نزدیک کرایه‌های سنگین‌تری را بالای غرفه‌داران، براساس متر مربع وضع خواهند کرد. آنان به نقل از طالبان در شهرداری هرات می‌گویند که قرار است بعد از این، از هر متر مربع ۴۰۰ افغانی کرایه اخذ شود.
این کسبه‌کاران تاکید می‌ورزند که با عملی شدن این تصمیم طالبان، «قبر» آنان کنده می‌شود و مجبور خواهند شد که همه‌شان ترک پیشه کنند. به گفته آنان، بیش از دو سال از حاکمیت این گروه در افغانستان می‌گذرد و با وجود وعده‌های مکرر طالبان مبنی بر تقویت و رشد اقتصادی، برعکس مردم هر روز فقیرتر و اعضای این گروه فربه‌تر می‌شوند.
شمار زیادی از باشنده‌گان هرات تصریح میکنند که افزایش فساد، نبود شفافیت و حساب‌دهی، دست‌برد طالبان به کمک‌های خارجی و جمع‌آوری پول و مال مردم تحت نام عشر و زکات، اعضای این گروه را روزبه‌روز فربه‌تر ساخته است.
پیش از این، طالبان بارها ادعا کرده‌اند که فساد اداری و مالی را در اداره‌های دولتی از بین برده و به وضعیت اقتصادی سروسامان داده‌اند؛ اما سازمان‌های مددرسان از وخامت اوضاع بشری و گسترش بحران بشری در افغانستان تحت کنترل طالبان هشدار داده‌اند. به‌تازه‌گی دو نهاد سازمان ملل متحد از وخیم‌تر شدن ناامنی غذایی در افغانستان هشدار داده‌اند. برنامه جهانی غذا و سازمان غذایی و زراعت سازمان ملل متحد، در گزارشی مشترک گفته‌اند که افغانستان در میان هشت کشوری است که با ناامنی غذایی روبه‌رویند.
