به گزارش شفقنا، گروه بین المللی بحران به تازگی در گزارشی روابط گروه طالبان با کشورهای منطقه و همسایه افغانستان را بررسی کرده است؛ روابطی که با طرد طالبان از سوی غرب افزایش یافت و اکنون با ناامیدی از طالبان در پایین ترین سطح است.
گزارش گروه بین المللی بحران با عنوان «همسایگی طالبان: دیپلماسی منطقه ای با افغانستان» دیروز منتشر شده و در آن روابط امنیتی، سیاسی و اقتصادی طالبان با کشورهای منطقه بررسی شده است.
در این گزارش آمده است که اکثر کشورهای جهان به دلیل نقض حقوق زنان و دختران از طالبان دوری می‌کنند، اما کشورهای منطقه برای نیازهای شان در زمینه امنیت و ثبات اقتصادی با این گروه «معامله» می کنند.
در این گزارش آمده است که سیاست کشورهای منطقه در قبال طالبان متفاوت است، اما همه آنها توافق دارند که تماس با این گروه «ضروری» است.
این نهاد افزوده، حتی زمانی‌که دیپلمات‌های غربی در واکنش به ممنوعیت آموزش و تحصیل زنان و وضع قوانین سخت‌گیرانه از سوی طالبان، ملاقات‌های خود با این گروه را لغو کردند، بازیگران منطقه‌ای به دنبال تعامل بیشتر با آنان بودند.
شماری از کشورهای منطقه نیز ممنوعیت آموزش و تحصیل دختران را از سوی طالبان محکوم کرده اند، اما گروه بین المللی بحران گفته است که این کشورها به طور کلی تمایل دارند که در تعامل با طالبان در مورد حقوق زنان تأکید نکنند.
معامله بزرگ که به سرانجام نرسید
گروه بین المللی بحران در این گزارش گفته است که برخی از کشورهای منطقه و همسایه افغانستان به دنبال یک «معامله بزرگ» با طالبان بودند.
این نهاد توضیح داده است که این کشورها می خواستند در بدل تشکیل دولت فراگیر در افغانستان و شمولیت سیاست مداران مورد حمایت شان در آن، طالبان را به رسمیت بشناسند.
گروه بین المللی بحران گفته است که اما طالبان به تمام این تلاش ها پاسخ رد داده اند و آن را «مداخله خارجی در امور داخلی افغانستان» دانسته اند.
بر اساس این گزارش، طالبان می گویند که آنان در امور داخلی کشورها مداخله نمی کنند و کشورهای دیگر نیز باید در امور داخلی افغانستان مداخله نکنند.
این نهاد استدلال کرده که نپذیرفتن «معامله» تشکیل دولت فراگیر در ازای به رسمیت شناسی از سوی طالبان، ریشه در تمایل این گروه به حفظ انحصار قدرت دارد.
گروه بین المللی بحران گفته است که طالبان همچنان می خواهند دستگاه دولتی افغانستان را در انحصار خود داشته باشند و افراد وفادار به خود را در پست های کلیدی بگمارند.
بر اساس گزارش گروه بین المللی بحران، در پی به نتیجه نرسیدن این تلاش ها، برخی از کشورهای منطقه در حال ناامید شدن از طالبان هستند و به نظر می رسد که تلاش برای دستیابی به یک توافق فراگیر را با این گروه را متوقف کرده اند.
این نهاد گفته است اکنون کشورهای منطقه به مذاکرات مقطعی و در مورد نگرانی های محدود چون مسائل امنیتی، تجارت و مسائل مرزی روی آورده اند.
چالش های همکاری اقتصادی با طالبان
گروه بین المللی بحران گفته است که همکاری های اقتصادی منطقه ای که از حوزه های اصلی همکاری های منطقه ای با طالبان بوده است، نیز با چالش ها و مشکلاتی همراه است.
به باور این نهاد، تحریم های بین المللی وضع شده از سوی کشورهای جهان و نهادهای بین المللی بر طالبان، یکی از این چالش ها است.
این نهاد گفته است که این تحریم ها باعث شده است که سکتور خصوصی کشورها در زمینه سرمایه گذاری در افغانستان با چالش مواجه باشند و کشورها نتوانند به افغانستان کمک توسعه ای ارائه کنند و کمک های خود را به کمک های بشردوستانه کاهش دهند.
گروه بین المللی بحران، بخشی از چالش ها در زمینه همکاری های اقتصادی منطقه ای با طالبان را اقدامات این گروه دانسته است.
بر اساس گزارش این نهاد، برخی اقدامات طالبان همانند ایجاد زیر ساخت های آبی بدون هماهنگی کشورهای دیگر، تنش های را با کشورهای همسایه افغانستان از جمله ایران و ازبکستان ایجاد کرده که حتی گاهی به درگیری انجامیده است.
با همه این ها، گروه بین المللی بحران بر روابط کارآمدتر کشورهای جهان و منطقه با طالبان برای نجات میلیون ها شهروند افغانستان از فقر، تأکید کرده است.
این نهاد چشم انداز به رسمیت شناسی طالبان را دور از دسترس در زمان قابل پیش بینی دانسته است و گفته است که این گروه تنها زمانی می تواند به این هدف دست یابد که به حقوق بشر و حقوق زنان احترام بگذارد.
بر اساس پیش بینی این نهاد، «افغانستان احتمالاً برای سال های آینده توسط یک رژیم منحوس ناشناخته اداره خواهد شد.»
ناکارآمدی کابل و تلاش برای نزدیکی به قندهار
گروه بین‌المللی بحران در گزارش خود گفته است که هماهنگی بسیار کمی میان کشورهای منطقه در مورد نگرانی های کوچک در رابطه با طالبان وجود دارد و یا اصلا وجود ندارد، اما آنها از همدیگر در مورد نحوه‌ی بهترین برخورد با این گروه می آموزند.
این نهاد گفته است که دیپلمات متوجه شده اند که مقام های طالبان در کابل از «زبان آشتی‌جویانه» کار می‌گیرند، اما در وقت عمل با مشکل مواجه می شوند؛ زیرا اقدامات آنها اغلب توسط هبت الله آخندزاده، رهبر طالبان در قندهار، تضعیف می شود.
گروه بین المللی بحران گفته است که در چنین وضعیتی، شماری از کشورهای منطقه در تلاش دور زدن مقام های طالبان در کابل و مذاکره مستقیم با رهبر طالبان در قندهار بوده اند، اما این تلاش ها نیز نتیجه نداده است.
بر اساس این گزارش شماری از کشورهای منطقه و همسایه افغانستان هنوز وقت و انرژی خود را صرف باز کردن کانال های مستقیم با رهبر طالبان می کنند، اما این تلاش ها به هیچ نتیجه ای نرسیده است.
این نهاد گفته است که عدم موفقیت تلاش ها برای رسیدن به رهبر طالبان به این دلیل است که او اکثر طرح های دیپلماتیک را رد می کند و همچنان می خواهد که در انزوا باشد.
این نهاد گفته است در حال حاضر گروه کوچکی از دیپلمات‌های منطقه ای که اغلب با پرسنل اندک و بودجه ناچیز در سفارت‌خانه‌ها در کابل حضور دارند، با طالبان تعامل می‌کنند.
بر اساس گزارش این نهاد، این دیپلمات‌ها نیز به دلیل ملاحظات امنیتی تعاملات خود با طالبان را محدود کرده‌اند، از جمله دیپلمات‌های روسی و چینی به دلیل حملات بر شهروندان کشورهای شان در کابل تحرکات خود را در این شهر کاهش داده‌اند.
