درگذشت صادق عصیان، شاعر و استاد دانشگاه بلخ

اعضای خانواده صادق عصیان، شاعر و استاد دانشگاه بلخ خبر داده‌اند که او در آلمان درگذشته است.

در زندگینامه‌ خودنوشت او آمده است که متولد سال ۱۳۵۲ در بلخ است و از سال۱۳۸۱  تا تسلط طالبان، استاد رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه بلخ بوده است.

او در دانشکده ادبیات، مدیر مسئول مجله‌ها و ماهنامه‌ دانشگاه بلخ به نام «مجله علمی بلخ»، «فصلنامه معرفت» و ماهنامۀ «چشم انداز» بوده و مسئولیت انجمن قلم و «کلبه فرهنگی بلخ» را نیز برعهده داشته است.

صادق عصیان نوشته است: «سالیان درازی در کنار برنامه‌های ادبی و فرهنگی و علمی به فعالیت‌های مدنی علیه نا‌هنجاری‌ها و بی‌عدالتی‌ها کار و پیکار کرده‌ام و در کنار دیگران حرکت‌های دادخواهانه و اعتراضی انجام داده‌ام. از نخستین سال‌های ۱۳۷۰ خورشیدی به سرودن شعر آغاز کردم. فراوان سروده‌ام اما تا اکنون پنج مجموعه از شعرهایم چاپ شده‌اند و مقداری هم آماده چاپ اند».

علاوه بر چند مجموعه شعر، در مجموعه «سیما وسخن»، زندگی‌نامه و نمونۀ آثار نزدیک به صد تن ازشاعران، داستان‌نویسان و طنزپردازان معاصر سه ولایت‌ شمالی؛ بلخ، سمنگان و سرپل را گردآوری کرده است.

آقای عصیان نوشت: «پس از این همه شور و شیدایی و کار و پیکار، با تحول تلخ و تکان‌دهنده و سقوط دراماتیک و باورنکردنی افغانستان به دست طالبان در اسد سال ۱۴۰۰ خورشیدی، همه‌چیز فروریخت و مانند بسیاری از هم میهنان خود مجبور به ترک یار و دیار گردیدم و با خانواده به کشور آلمان کوچیدم و در شهر اشتوتگارت مسکن‌گزین شدم.»

صادق عصیان در دههٔ هفتاد و هشتاد خورشیدی به عنوان یک شاعر جدی در عرصهٔ ادبیات بلخ ظهور کرد و در حلقات ادبی افغانستان مطرح شد. تقریبا تمام شعرهای او در قالب غزل نوشته شده و در چندین مجموعه‌ای که چاپ کرده می‌بینیم که شاعر بر زبان تسلط دارد و زبان ویژه‌ خودش را یافته است.

صادق عصیان از غزلسرایان نوگرای افغانستان محسوب می‌شود و از نظر محتوایی شعرهای او هرچند بیشتر عاشقانه است ولی همچنین غزل های با محتوای اجتماعی زیادی هم دارد. نگاه مثبت و زبان ساده و صمیمانه‌اش در غزل او را از بقیه شاعران هم‌دورهٔ خود متمایز می‌کند.

هرچند در اواخر حیاتش که هم مجبور به ترک وطن و مهاجرت شده بود و هم از بیماری مزمنی رنج می‌برد، شعرهایش رنگ و بوی نومیدی و بدبینانه به خود گرفته بود. او جدا از سرودن شعر، استاد دانشکدهٔ زبان و ادبیات فارسی دری در دانشگاه بلخ نیز بود و بیشتر تدریس مضمون ادبیات معاصر و شاهنامهٔ فردوسی را به عهده داشت.