سی ام ماه اسد مصادف است با بیست و هفتمین سالگرد سانحه هوایی در بامیان است که در آن تعدادی از شخصیت‌های سیاسی از جمله تعدادی از یاران جریان عدالت خواهی از جمله شهید سید محمد سجادی، شهید عبدالحسین مقصودی و شهید یزدان شناس هاشمی و نیز شهید عبدالرحیم غفورزی به شهادت رسیدند. یاد آنان را گرامی می‌داریم.
پس از سقوط کابل به دست طالبان در خزان ۱۳۷۵، بار دیگر، رهبران سیاسی گروه های قومی هزاره ها، تاجیک ها و ازبیک ها در «خنجان» گردهم آمدند و توافقنامه ای امضا کردند و جبهه مقاومت علیه گروه طالبان را بنام«شورای عالی دفاع» تشکیل دادند. پایتخت ادارۀ مجاهدین به سرپرستی استاد ربانی از کابل به مزارشریف انتقال کرد و برای اولین‌بار، توزیع قدرت به‌گونه‌ای نمادین و متناسب میان رهبران اقوام صورت گرفت. وزارت امورخارجه به جنبش ملی(ژنرال عبدالملک، وزارت امور داخله به حزب وحدت اسلامی(استاد محقق)، وزارت دفاع به جمعیت اسلامی(احمدشاه مسعود) تعلق گرفته و قرار بود حکومت همه شمول و دارای کابینه‌‌ی فراگیر و متوازن از همه گروه های قومی تشکیل شود. در این کابینه، استاد ربانی با یک معاون از حزب وحدت اسلامی و یک معاون از جنبش ملی اسلامی، رییس جمهور و آقای عبدالرحیم غفورزی، به‌جای حکمتیار نخست‌وزیر تعیین شده بود.
عبدالرحیم غفورزی در اوایل ماه اسد، سال ۱۳۷۶ش، از سوی ریاست دولت اسلامی مأمور تشکیل کابینه شد. در آن کابینه وزارت دفاع به جمعیت اسلامی و وزارت داخله به حزب وحدت اسلامی سپرده شده بود. جنرال عبدالملک سِمت وزارت امور خارجه را برعهده داشت و غفار پهلوان از سوی مارشال دوستم به‌عنوان معاون رئیس جمهور پیشنهاد شده بود. قرار بود آقای غفورزی به بامیان رفته و با استاد خلیلی که در آن زمان سِمت رهبری حزب وحدت اسلامی را به عهده داشت، رایزنی کند. در آن سفر که هواپیما حامل آقای غفورزی با هفده نفر همراهانش بود، هنگام نشست در میدان هوایی بامیان، دچار حادثه شد که از سانحه سقوط و آتش گرفتن هواپیمای حامل شان فقط دو نفر زنده ماندند و غفورزی با شماری از همراهانش در این حادثه تلخ جان با ختند.
این حادثه در ۳۰ اسد سال ۱۳۷۶ش، رخ داد و عمر دولت هشت روزه عبدالرحیم غفورزی، نیز پایان یافت. در این سانحه ۱۷ تن به شمول عبدالرحیم غفورزی نخست‌وزیر دولت اسلامی، سید محمد سجادی؛ عضو شورای‌عالی نظارت حزب وحدت اسلامی، سید یزدان‌شناس هاشمی؛ فرمانده قول اردوی حزب وحدت و عبدالحسین مقصودی؛ عضو شورای مرکزی حزب وحدت اسلامی،عبدالعزیز مراد رئیس دفتر استاد ربانی رئیس دولت اسلامی، عبدالعلی دانش‌یار رئیس دفتر نخست‌وزیر، عبدالكریم زارع والی جوزجان، استاد رحیم رفعت و استاد پاک‌روان كه همه از چهره‌های مؤثر و نخبه دولت اسلامی بودند، در این حادثه شهید شدند.
پس از گذشت سالها از چگونگی وقوع حادثه سقوط هواپیما حامل نخست وزیر و همراهانش در بامیان، اطلاعات دقیقی در دست نیست. از همین روی، برخی از رهبران سیاسی، خواهان بررسی حادثه سقوط هواپیما بودند و تا زوایای پنهان و تاریک، آشکار و روشن شود. هرچند برخی از گمانه زنیها، درباره این حادثه، چنین اظهار کردند که دستهای استخباراتی آی اس آی پاکستان، دخالت داشته است. از این روی، پاکستان مانع، اتحاد و انسجام گروههای قومی در افغانستان بوده است. منافع خود را در سایه تعارضات و منازعات دوام دار کشور میدانست.
در میان چهره‌های یادشده سه تن از یاران عدالت‌خواهی قرار داشتند که هرکدام نقش بی بدیلی در تمام مراحل رشد و پویایی حزب وحدت اسلامی و نیز احیای هویت مردم داشتند. آنان هرکدام از یاران نزدیک رهبر شهید استاد عبدالعلی مزاری و از استوانه‌های اصلی مقاومت غرب کابل بودند. به خصوص شهید سجادی که یک چهره جوان و صادق و از نزدیک‌ترین افراد به شهید مزاری بود.
یاد آنان را گرامی می‌داریم و بر روح بلند شان درود می‌فرستیم.
منبع: نشریه راه عدالت شماره ۱۴
