بسم الله الرحمن الرحیم
کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام.
با اندوه تمام اطلاع یافتم که روح بزرگ داکتر محمدیونس طغیان ساکایی به ابدیت پیوسته است. انا لله و انا الیه راجعون.
داکتر ساکایی از شخصیتهای فرهیخته علمی، نویسنده، پژوهشگر، استاد دانشگاه و فعال سیاسی و اجتماعی بود. او سراسر عمرش را به مبارزه علیه تبعیض و بیعدالتی و همچنین تدریس و تحقیق در تاریخ کشور و ادبیات زبان فارسی سپری کرد و در این رابطه دهها مقاله، رساله و مصاحبههای علمی از خود به یادگار گذاشت.
شادروان استاد ساکایی از مؤسسان شورای سراسری هزارههای اهل سنت افغانستان و از منادیان عدالت و برابری بود. او که در زندگی خود ستم و تبعیض را با همه وجود لمس کرده بود، احترام به هویت متنوع و متکثر افغانستان و تأمین مناسبات عادلانه را راه حل اصلی برای برقراری صلح و ثبات پایدار در افغانستان میدانست.
استاد ساکایی به تاریخ، فرهنگ و ادبیات، عشق و علاقه وافر و بیحدوحصر داشت و در همه رویدادهای فرهنگی و ادبی با ما از نزدیک همکار بود و عضو فعالی هیأت تحریریه فصلنامه “ادبیات معاصر” و اخیرا عضو هیأت تحریریه مجله “عدالت و امید” از نشریات «بنیاد اندیشه» بود و مقالات پرمحتوای ایشان در همه نشریات مخصوصا در مجله “ادبیات معاصر” و همچنین مصاحبه زیبا و خواندنی اخیر ایشان در شماره ۱۱ مجله “عدالت و امید” (زمستان ۱۴۰۳) تحت عنوان «زبان فارسـی؛ سـروی ايستاده در طوفان» حاکی از زندگی سراسر رنج، سختکوشی و فداکاری و نشانی از توانایی و تلاش شبانهروزی ایشان در زمینه تاریخ و ادبیات زبان فارسی است.
ضایعه درگذشت غمانگیز و جبران ناپذیر این استاد اندیشمند و مبارز را به همه دوستان، همفکران، دانشگاهیان، اهالی ادب و فرهنگ و به هیأت تحریریه مجله «عدالت و امید» و به شورای سراسری هزارههای اهل سنت افغانستان و مخصوصا به فرزندان و خانواده ایشان تسلیت عرض میکنم و برای آن شادروان، آرامش و غفران و بهشت برین و برای بازماندگان ایشان شکیبایی و پاداش نیک آرزو میکنم.
۱۱ میزان ۱۴۰۴
