اعلامیه شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان به مناسبت پانزدهم آگست روز انتقال تحمیلی قدرت از جمهوریت به گروه مستبدطالبان

پانزدهم آگست، تنها یک تاریخ در تقویم نیست؛ زخمی باز است بر پیکر رنج‌کشیده‌ی افغانستان. روزی‌ست که نه صرفاً قدرت، بلکه اعتماد عمومی، خون‌دل نسل‌ها، و امید به ساختارهای جمهوریت، به‌یک‌باره فرو ریخت و به‌دست گروهی سپرده شد که با منطق خشونت، استبداد و انکار انسان، بر میهن سلطه یافتند.

در این روز تاریک، نه انتقال مسالمت‌آمیز قدرت رخ داد و نه تصمیمی ملی گرفته شد؛ بلکه یک خیانت آشکار و یک فرار شرم‌آور، مردم را در برابر ماشین سرکوب تنها گذاشت. گروه مستبد طالبان، نه از طریق اراده‌ی ملت، که از خلال معامله‌های پشت پرده، تهدید، و خنثی‌سازی اراده‌ی جمعی، بر کشور تحمیل شد. گروهی که نه قانون می‌شناسد، نه رأی مردم را محترم می‌شمارد، و نه کرامت انسانی را.

شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان، پانزدهم آگست را نماد فروپاشی نظم مبتنی بر جمهوریت و آغاز چرخه‌ای تازه از رنج، تبعیض و سلب حق مردم افغانستان می‌داند. از آن روز تاکنون، ملت ما زیر سایه‌ی خفقان زیسته است؛ دختران از آموزش محروم، زنان از زندگی اجتماعی رانده، صداهای معترض سرکوب، و چهره‌ی میهن با کوچ اجباری، فقر و خشونت در هم شکسته شده است.

شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان با صراحت اعلام می‌دارد که سلطه‌ی گروه مستبد طالبان فاقد مشروعیت حقوقی، سیاسی و اخلاقی است و نمی‌تواند نماینده‌ی مردم افغانستان یا آینده‌ی این سرزمین باشد. این وضعیت تحمیلی، نه‌تنها نافی عدالت و آزادی‌ست، بلکه تهدیدی جدی برای ثبات منطقه‌ای و ارزش‌های جهانی حقوق بشر به‌شمار می‌رود.

ما بر این باوریم که راه عبور از این بحران، نه در عادی‌سازی وضع موجود، بلکه در بسیج خرد جمعی، تقویت صدای مردم، و بازسازی ساختاری‌ست که بر پایه‌ی اراده‌ی آزاد ملت، برابری شهروندان، و مشارکت واقعی سیاسی و اجتماعی استوار باشد.

ما از جامعه‌ی جهانی می‌خواهیم که با مردم افغانستان هم‌صدا شوند، از سیاست‌های مماشات‌آمیز و تعامل خوش باورانه دست بردارند، و حمایت خود را متوجه نیروهایی سازند که به کرامت انسانی، عدالت اجتماعی و دموکراسی اصیل باور دارند. هیچ صلح پایداری بدون عدالت و هیچ ثباتی بدون مشارکت واقعی مردم ممکن نیست.

ما در کنار رنج‌دیدگان، فعالان خاموش‌شده، مادران چشم‌به‌راه، جوانان تبعیدی، و شهروندانی ایستاده‌ایم که هنوز رؤیای افغانستان آزاد، برابر و انسانی را در دل دارند. این رؤیا، اگرچه به محاصره درآمده، هنوز زنده است؛ زیرا حقیقت را نمی‌توان به اسارت کشید.

پانزدهم آگست، روزی برای فراموشی نیست؛ روزی‌ست برای بیداری وجدان ملی، بازنگری جدی در گذشته، و تجدید پیمان با عدالت، آزادی و کرامت انسانی.

https://nrcafghanistan.org/announcements/%d8%a7%d8%b9%d9%84%d8%a7%d9%85%db%8c%d9%87-%d8%b4%d9%88%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d8%b9%d8%a7%d9%84%db%8c-%d9%85%d9%82%d8%a7%d9%88%d9%85%d8%aa-%d9%85%d9%84%db%8c-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d9%86%d8%ac-20/