شماره: ۱۵۰

اعلام موضع احزاب، جریان‌های «سیاسی و جنبش‌های اعتراضی زنان» در مورد آجندای اجلاس سوم دوحه در مورد افغانستان

تاریخ: ۱۴۰۳/۰۳/۱۶

بسم الله الرحمن الرحیم

براساس اعلام سازمان ملل متحد، نشست سوم دوحه با حضور نمایندگان ویژه کشورها برای افغانستان در ۳۰ جون و اول جولای ۲۰۲۴ برابر با ۱۰ و ۱۱ سرطان ۱۴۰۳ در کشور قطر برگزار خواهد شد. هدف از این نشست «افزایش تعامل بین‌المللی با افغانستان به صورت منسجم و ساختارمند» عنوان شده است.

ما احزاب، جریان‌های سیاسی و جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان آن گونه که در مورد اجلاس دوم دوحه اعلام داشتیم، بحران افغانستان نیم قرن سابقه دارد و اکنون کشور ما تحت سلطه غاصبانه‌ای یک گروه تروریستی در همدستی با دیگر سازمان‌های تروریستی بین‌المللی قرار دارد. فقر، گرسنگی، بحران‌های طبیعی ناشی از تغییر اقلیم، فقدان نظام سیاسی مشروع، انواع تبعیض‌ و جنایت‌‎ها در کنارمحروم سازی مطلق بانوان کشور از حضور در عرصه های آموزشی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، بخش از مشکلات عدیده افغانستان زیر سلطه‌ی غاصبانه گروه طالبان است. تجارب چهار دهه گفتگو و برگزاری اجلاس‌ها ثابت ساخته است که هرگاه به اراده مردم به عنوان صاحبان اصلی کشور بی توجهی صورت گیرد، به ریشه‌های اصلی بحران پرداخته نشود و تا زمانی که خواست و اراده مردم توسط نمایندگان مشروع و طرف‌های دخیل در قضایای افغانستان مطرح و به آن رسیدگی نشود، اقدامات سیاسی صُوری و تعامل با جریانات تروریستی هرگز مشکل افغانستان را حل نساخته و برعکس بر پیامدهای بحران خواهد افزود. بنابراین، ما احزاب، جریان‌های سیاسی و جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان که فهرست کامل آنها پای این اعلامیه به نشر می‌رسد، به عنوان صدای مردم، ضمن قدردانی از تلاش‌های مثبت قبلی سازمان ملل متحد در راستای تامین صلح در افغانستان، مواضع خویش را که برخواسته از اراده مردم و در راستای حل بنیادی بحران کشور است، پیرامون نشست سوم دوحه به شرح زیر اعلام می‌داریم:

افغانستان تحت سلطه‌ی غاصبانه‌ی گروه تروریستی طالبان قرار داشته و فاقد دولت مشروع می‌باشد. بنابراین، «افزایش تعامل بین‌المللی با افغانستان» آن هم به صورت ساختارمند و منسجم در صورتی معنا دارد که اراده و منافع تمام مردم و اقوام مد نظر قرار گرفته، احزاب، جریان‌های سیاسی دخیل در قضایا و جنبش‌های اعتراضی زنان به عنوان تبیین کننده اراده مردم، اقوام و زنان در مقابل اختناق، تروریسم، تبعیض و آپارتاید مسلط بر کشور در اجلاس حضور داشته و در مورد تعامل بین‌المللی با افغانستان گفت و شنود نمایند. در چنین وضعیت هرنوع گفتگو در غیاب نمایندگان اصلی مردم افغانستان زیر هر عنوان در حقیقت امتیاز دادن به گروه تروریستی طالبان است. سازمان ملل متحد در جریان بیشتر از چهاردهه تلاش‌های زیادی را غرض تامین صلح در افغانستان به خرج داده است؛ اما متاسفانه، هنوز مردم چشم به راه رسیدن به صلح پایدار، حکومت‌ مشروع برخواسته از اراده مردم و قابل پذیرش برای همه اقوام و اقشار اجتماعی و انکشاف متوازن در همه شئون زندگی شان هستند. یکی از دلایل اساسی ناکامی‌ها همه شمول نبودن راهکارها و برنامه های دیکته شده از بیرون پیرامون افغانستان بدون در نظر گرفتن حقایق و ریشه‌های بحران می‌باشد؛
گروه طالبان علاوه بر تحمیل رنج، فلاکت، نا امنی، مالیات‌ کمرشکن خودسرانه و تباهی بر مردم و بخصوص بانوان افغانستان، کشور ما را مبدل به پناه‌گاه امن برای تروریستان چند ملیتی کرده است؛ روابط پیچیده با سازمان‌های تروریستی از جمله القاعده، تربیت و صدور افکار افراطی و تروریسم به کشورهای همسایه و جهان از جمله اقداماتی است که مرتکب می‌گردد. در کنار حقیقت بحران سیاسی افغانستان و بن‌بست تمام عیار موجود که کشور را به سمت وضعیت غیر قابل مهار به پیش می‌برد، بحران امنیتی افغانستان و صدور تروریسم از جمله مسایل حادی است که باید در اجندای دوحه سوم در محراق توجه قرار داده شود؛
جریان‌های صادر کننده‌ی این سند، طی نخستین اعلامیه مشترک خویش از تعیین نماینده ویژه سازمان ملل متحد طبق مفاد قطعنامه شماره ۲۷۲۱ شورای امنیت استقبال به عمل آورده اند؛ مشروط بر این که گزینش و ماموریت وی در مشورت همه جانبه با جریان های داخلی، منطقه‌یی و بین المللی دخیل در قضیه افغانستان صورت گیرد و مأموریت وی حل ریشه‌ای بحران بر محور حقوق انسانی و اساسی مردم افغانستان باشد و نه در مسیر فراموشی رنج‌های مردم به منظور رسیدن به تعامل با تروریسم انعطاف ناپذیر و عریان. هرگونه یکجانبه گرایی در امر تعیین نماینده ویژه برای افغانستان نه تنها موثریت کار وی را زیر تاثیر قرار خواهد داد بلکه همکاری معنا‌دار جریان‌های داخلی و بین‌المللی را با ماموریت وی زیر سوال میبرد؛
گروه طالبان پس از غصب قدرت سیاسی به روش نامشروع، هم‌چنان به اعمال جنایتکارانه خود ادامه داده است. الغای قوانین وایجاد انارشیسم سیاسی و حقوقی، کشتار اُسرای جنگی، کوچ اجباری مردمان بومی، غصب جایدادهای مردم، زورگیری تحت عنوان مالیات، هویت زدایی، محروم ساختن زنان از تعلیم و کار، دستکاری در بافت اجتماعی مناطق جغرافیایی، کشتار فراقضایی منسوبین دفاعی و امنیتی پیشین و ارتکاب صدها مورد اعمال غیر انسانی دیگر، افغانستان را در آستانه یک بحران غیر قابل مهار قرارداده است. بانظرداشت موارد بالا، گروه طالبان به هیچ عنوان حق نمایندگی از مردم افغانستان را در هیچ نشست و کنفرانسی از جمله اجلاس دوحه سوم ندارد. سازمان ملل متحد و نمایندگان کشورهای دخیل در قضیه افغانستان آگاهی دارند که در طول بیش از سی سال گذشته عامل تمامی رنج‌ها، تداوم بحران افغانستان و عدم موفقیت مأموریت جامعه جهانی، افکار و کردار ضد بشری این گروه جنایتکار است. هرگونه تعامل یک جانبه و پشت درهای بسته با این گروه به مثابه چشم پوشی بر اراده، حقوق انسانی و تمامی رنج‌ها و مصیبت‌هایی است که مردم افغانستان در سه دهه از این گروه متحمل شده اند؛
ما متعهد به اقدامات مشترک در راستای اعاده‌ی حق حاکمیت به مردم افغانستان هستیم. طبق مواد مندرج در منشور سازمان ملل متحد، مردم افغاستان را صاحب اصلی کشور دانسته و به نمایندگی از مردم افغانستان صلح پایدار از مجرای گفتگوهای معنا‌دار را اولویت می‌دهیم. در صورت ناامیدی از امکان جریان یافتن پروسه صلح هرنوع اقدام در راستای رسیدن به هدف فوق به شمول مبارزه برحق مسلحانه غرض دفاع مشروع از مردم و سرزمین خویش را برای خود محفوظ می‌داریم.

جبهه آزادی افغانستان

جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان:

جنبش جهانی زنان هزاره

شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان

شورای اجتماعی سراسری بانوان بامیان

جنبش زنان اففانستان برای صلح و برابری

جنبش زنان مقتدر افغانستان

انجمن خدمات ملکی زنان افغانستان

حزب وحدت اسلامی افغانستان

حزب همدلی مردم افغانستان

***

شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان شامل: