به گزارش اسپوتنیک، محمد محقق مشاور امنیت پیشین رئیس جمهور گریزی پیشین افغانستان در مصاحبه با اسپوتنیک گفت، که گروه طالبان به لطف ایالات متحده همچنان در قدرت هستند. وی همچنین درباره ای اینکه چگونه تقویت گروه طالبان می تواند امنیت افغانستان، روسیه و کشورهای آسیای میانه را با خطر جدی روبرو می کند.
اسپوتنیک: پس از گریز آمریکا و ناتو از افغانستان شما کدام کشورها را دوست واقعی افغانستان می‌بینید و می‌دانید؟
محقق: همسایگان ما دوستان افغانستان هستند، از آن میان روسیه یکی از دوستان بسیار قابل اعتماد برای ما در منطقه است. اما در دوسال گذشته ما تا هنوز کدام اقدامی که مورد رضایت سیاسیون و مردم افغانستان باشد از سوی این کشور ها ندیدیم. تا کنون بازی در میدان آمریکا بود و آمریکا با آوردن نیروهای نیابتی خود در افغانستان و دادن ماهانه 480 میلیون دالر به این گروه از آنها پشتیبانی می‌کند. جان ساپکو بازرس ویژۀ امریکا برای بازسازی افغانستان (سیگر) پذیرفت، که تا کنون 11 میلیارد دالر به گروه طالبان ارائه شده است.
آمریکا می‌گوید، که نباید هیچگونه اقدامی به شمول جنگ در برابر گروه طالبان صورت بگیرد؛ بلکه با آنها باید همکنشی و همکاری شود که کشورهای منطقه، حتی روسیه نیز تا کنون بر تعامل با گروه طالبان تأکید دارند. گرچه کشورهای جهان از جمله همسایگان افغانستان تا کنون حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته اند که ما سپاسگزار این کشورها هستیم؛ اما همکنشی با این گروه باعث تحکیم پایه‌های شان در افغانستان می‌شود و از سوی هم تحکیم پایه های این گروه در منطقه، می‌تواند تهدید بزرگی در جهت ناامن سازی روسیه و هم کشورهای آسیای میانه در آینده شود. این نا امن سازی منطقه می‌تواند دامنگیر چین و از سوی دیگر با داشتن 900 کیلومتر مرز مشترک با ایران یک ضلعی از محاصره ایران شود. زیرا به همه معلوم است که امریکا برنامه های برای دریای خزر نیز در سردارد و اگر ایران دیر بجنبد، زمانی خواهد رسید که هم خود این کشور (ایران) و هم افغانستان با خطر روبرو شود و درنتیجه ایران و همه ای کشورهای آسیای میانه آسیب خواهند دید، روسیه نیز با یک یورش از پشت روبرو خواهد شد.
اسپوتنیک: مانع اصلی برسر راه متحد کردن مخالفان در یک ساختار واحد چیست؟
محقق: آمریکا هنوز هم دست‌اندازی دارد. آمریکا شمار زیادی از مردم را باخود برده و آنها را امیدوار می‌کند که یک بخشی از توافقنامه دوحه که همانا ایجاد یک دولت همه‌شمول است هنوز اجرایی نشده و ما شما را از طریق آن وارد عمل می‌کنیم که افراد زیادی هنوز به آمریکا باور دارند و با هر ساز آمریکا می‌رقصند. بخش دیگری از مردم طرفدار مقاومت و طرفدار حل مسأله افغانستان از طریق کشورهای منطقه (روسیه، هند، چین و دیگر کشورها) هستند و تأکید دارند که این کشور ها باید با ایجاد یک طرح، بر گروه طالبان فشار وارد کنند و آنها وادار به پذیرفتن حکومت همه‌شمول و ایجاد یک فضای دموکراسی در کشور کند.
اما یک بخشی دیگری از مردم نیز وجود دارند که می‌گویند گروه طالبان زبان مصالحه را نمی‌فهمند و با این گروه تنها با زبان زور باید سخن گفته شود و مردم باید مقاومت و قیام کنند و گروه طالبان را از فغانستان بیرون کنند.
هرکدام ازاین دیدگاه ها ممکن است، و ما طرفدار هرکدام ازاین دیدگاه ها که به نفع افغانستان باشد، هستیم. از روسیه می‌خواهیم که نقش اساسی خود را هم در دوستی با مردم افغانستان و هم در دفاع از خود در منطقه ایفا کند، چون احتمال یک درگیری خطرناکتر از جنگ اوکراین ازاین طرف نیز وجود دارد. اگر گروه طالبان خواسته باشند احتمال دارد با مستقر ساختن دو میلیون برادران خود در مرز های شمالی و در نزدیکی رودخانه آمو، با یک خیز بالا از ازبیکستان جنگ را به نزدیکی های روسیه بکشاند.
اسپوتنیک: یکی از شرایط به رسمیت شناختن گروه طالبان از طرف جامعه جهانی این بود که هیچ خطری نباید از خاک افغانستان، کشور های منطقه و جهان را تهدید کند، پس شما هم مطمئن نیستید که خطری از افغانستان متوجه کشورهای منطقه نباشد؟
محقق: این یک موضوع طبیعی است. یک ضرب المثل است که می‌گویند: “اگر آتش را به پنبه نزدیک کنیم میسوزاند” پس با بودن گروه طالبان در قدرت، احتمال خطر از افغانستان هرلحظه متوجه کشور های منطقه خواهد بود.
اسپوتنیک: آیا شما قصد دارید دوباره در سیاست افغانستان حضور داشته باشید؟
محقق: ما قصد داریم که افغانستان را دوباره آزاد کنیم. از هرطریقی که باشد، نظامی سیاسی یا هر وسیله‌ی دیگر.
اسپوتنیک: آیا شما حاضرید که یک عضو از کابینه گروه طالبان باشید؟
محقق: در صورت یک گفت و گوی همه‌جانبه میان طرف ها و با پذیرش خواسته ها و رأی مردم از سوی گروه طالبان مبنی بر پذیرفتن دموکراسی در کشور، در چنین شرایطی ما حاضر هستیم که کار کنیم اما این امر به هیچ صورت عملی شدنی نیست، زیرا گروه طالبان حاضر نیستند که خواسته های مردم را بپذیرند، آنها بر این باور هستند که خود شان همه کاره هستند و حق دارند هرطوری خواستند حکومت کنند.
اسپوتنیک: گروه طالبان می‌گویند، که پشتیبانی مردم را با خود دارند، آیا این یک ادعا است؟
محقق: این یک ادعا است، همه می دانیم که امریکا در جریان 18 ماه مذاکره با گروه طالبان ارتش و نیروهای پولیس را تسلیم این گروه کرد و همه ای زندانیان آنان را رها کرد. که همه‌ی این کار ها را امریکا کرد.
اسپوتنیک: از دید شما کدام مسئولان گروه طالبان بیشتر به آشتی تن خواهد داد؟
محقق: گروه طالبان میان خود به دو گروه یا دوبخش تقسیم شده اند، که یکی گروه ملا هبت الله است که هرگز حاضر به گفت و گو نیستند، بخش دوم گروه حقانی و ملا یعقوب است که شعار می‌دهند که ما حاضر به گفت و گو هستیم که این هم تنها یک شعار است نه واقعیت.
اسپوتنیک: شما دوسال پیش گفته بودید که گفت و گوی میان افغانستانی هنوز پایان نیافته، آیا اکنون برگزاری گفت و گو های میان افغانستانی لازم است؟
محقق: اگر گروه طالبان حاضر به گفت و گو شود ما حاضریم که در چنین گفت و گویی شرکت کنیم. ما راه حل را در گفت و گو می‌بینیم. اگر از طریق گفت و گوی واقعی و معنادار ساختار حکومت تغییر کند، انتخابات برگذار شود، قانون اساسی تعدیل شود ما حاضر به گفت و گو هستیم، اما اگر گروه طالبان راه جنگ را انتخابات کنند ما برای ورود به مرحله جنگ نیز آماده هستیم.
اسپوتنیک: شما پیشتر گفته بودید رژیمی که به زور قدرت را بگیرد، دیر دوام نخواهد آورد. ولی اکنون بیشتر از دوسال است که گروه طالبان در قدرت هستند، چرا آنها تا کنون دوام آوردند؟
محقق: گروه طالبان تا هنوز تنها با کمک امریکا به پای خود ایستاده اند، در جریان این دو سال اگر یازده میلیارد دالر کمک امریکا و پشتیبانی امنیتی ایالات متحده از گروه طالبان نمی‌بود آنها به زودترین فرصت فرو می افتادند و دوام نمی آوردند. پس طبیعی است که بدون پشتیبانی امریکا حکومت آنها برای مدتی طولانی دوام نخواهد آورد.
اسپوتنیک: در خصوص موضوع مهم بین المللی، بحران غزه می‌خواستم پرسان کنم که از دیدگاه شما راه حل این آشفتگی چیست؟
محقق: آشفتگی غزه بدرستی یک آشفتگی استثنایی است، من در همه ای زندگی چنین رویدادهای ناگوار، جنگ بادرمانگاه ها، جنگ با مسجدها و مدرسه ها، جنگ با کودکان و زنان و غیرنظامیان را هرگز ندیده ام. از میان بیش 14 هزار قربانی این یورش ها، نزدیک به 8 تا 9 هزار آن را زنان و کودکان تشکیل می‌دهد. من فکر می‌کنم که باید طرفین درگیر توافق آتش بس را امضاء کند و اسرائیل نظامیان خود را از منطقه درگیری وادار به عقب نشینی کند، اما اینکه آینده چه اتفاقاتی صورت خواهد گرفت زمان مشخص خواهد ساخت. و دیدگاهی وجود دارد، که نخست جامعه جهانی به شمول سازمان ملل بیان می‌دارند که مطابق مرز های سالهای 1967 دو کشور فلسطین و اسرائیل باید شکل بگیرند که بسیاری کشور ها نیز از این دیدگاه پشیبانی می‌کنند. دیدگاه دومی شدیدا ضد اسرائیلی است و این دیدگاه فلسطین واحد را تایید می کند. اما من طرفدار پایان جنگ و توافق صلح میان دو کشور هستم.
نشست بین المللی “افغانستان – بین گذشته و آینده: به سوی آشتی عادلانه و توسعه پایدار”، به تاریخ 23 نومبر در شهر مسکو روسیه از سوی “حزب روسیه عادل – برای حقیقت” برگزار شد و در این نشست نمایندگانی از افغانستان از آن میان محمد محقق رهبر حزب وحدت مردم افغانستان و احمد مسعود رهبر جبهه مقاومت، وزارت خارجه روسیه، نمایندگان دومای دولتی، کارشناسان برجسته و خبرنگاران دعوت شده بود.
در چارچوب این نشست موضوعات زیر مورد بحث قرار گرفت: تلاش های بین المللی برای آشتی میان افغانستانی، تضمین امنیت منطقه ای و بازسازی کشور پس از جنگ، سیاست های فراگیر به عنوان تضمین گسترش آشتی آمیز و باثبات، حل مشکل نابرابری جنسیتی؛ تروریسم بین المللی و قاچاق مواد مخدر که یک تهدید جهانی برای همه ای بشریت و دیگران.
یادآوری می کنیم، که گروه طالبان پس از یک معامله پیچیده و پنهان با امریکا در دوحه پایتخت قطر، در پانزدهم ماه اگوست سال 2021 کنترل افغانستان را به دست گرفت و از آن زمان تاکنون با رفتار تندروانه شهروندان افغانستان به ویژه بانوان را به تنگنا قرار داده است.
اکنون اگرچه در افغانستان همه ظواهر اسلامی برقرار و محفوظ است و نمازهای جماعت و نماز جمعه از دیگر زمان ها بیشتر برقرار است و صدای اذان بلند و حتی گسترده تر از دوره های پیشین است، منتها ترس ووحشت حاکم بر جامعه استوار، فقر در حال گسترش، درونمایه اسلام یعنی عدالت و رعایت حقوق مردم و آنچه اسلام برای آنها ظهور کرد، وجود ندارد.
