اعلامیه حزب عدالت و آزادی افغانستان در رابطه با اعلام نقشه راه سازمان ملل متحد در مورد بحران افغانستان
از حاكميت نامشروع طالبان بيش از دو سال مي‌گذرد و طي اين مدت اوضاع افغانستان از هر لحاظ به‌مراتب بدتر شده و هنوز هم رو به خرابي و وخامت بيشتر به پيش مي‌رود. در اين دوران تاريك تسلط طالبان استبداد، ظلم، زورگوئي و اختناق رو به افزايش مي‌باشد. مردم افغانستان از حقوق انساني و سياسي محروم شده‌اند و به طور خاص زنان حتي از حقوق ابتدائي و اساسي خويش نيز محروم گشته‌اند. وضعيت نابسامان اقتصادي، بي‌كاري و فقر به‌صورت جانكاه گلوي مردم بيچاره افغانستان را هر روز بيشتر از پيش مي‌فشارد. تشديد و گسترده شدن فعاليت گروه‌هاي تروريستي اكنون آشكارتر از آن أست كه كسي بتواند آن را پنهان كند. حملات پي‌درپي تروريستي عليه هزاره‌ها مثال برجسته و دردناك اين روند رو به افزايش فعاليت گروه‌هاي تروريستي در افغانستان مي‌باشد. اين وضعيت آشفته و نابسامان نشان مي‌دهد كه حاكمان افغانستان و نظام سياسي مورد نظر آن‌ها (امارت)علاوه بر نداشتن مشروعيت داخلي و بين المللي، صلاحيت و توانایي اداره و مديريت كشور را ندارد.
سازمان ملل متحد به‌عنوان يك نهاد بين المللي با وجود كاستي‌ها وضعف‌هاي آن در مدت دو سال و اندي در پهنه سياسي، حقوق بشري و كمك‌هاي بشر دوستانه، تلاش‌هاي مفيد و مؤثري را براي مردم افغانستان ارائه نموده است كه تا حدي سبب كاهش رنج و مصيبت مردم افغانستان گرديده و ما آن را قابل قدر مي‌دانيم اما برداشت ما اين است كه اين تلاش‌ها به‌خاطر شناخت ناكافي از واقعيت‌هاي افغانستان و طالبان و نوع نگاه خوش‌بينانه از طالبان كه بيشتر ناشی از وعده‌هاي ميان‌تهي و تبليغات طالبان و حاميان خارجي آن‌ها است، مؤثريت لازم را در روند سياسي قضيه افغانستان نداشته است.
سازمان ملل متحد بعد از گماشتن فريدون سينيرلی اوغلو به‌عنوان هماهنگ‌كننده ويژه، قدم خوبي را در جهت فهم بهتر واقعيت‌هاي افغانستان و گوش دادن به ديدگاه‌ها و خواست‌هاي جريان‌هاي سياسي، فعالين مدني، مبارزين حقوق زنان و اقشار مختلف مردم بر داشت. ارائه نقشه راه از طرف سازمان ملل متحد براي شكستن بن بست كنوني و پيدا نمودن راه حلي كه به تغير وضع موجود، آوردن صلح پايدار و ثبات سياسي و تأمين حقوق مردم بينجامد، قدمي مثبت در اين مسير مي‌باشد.
حزب عدالت و آزادي افغانستان با وجودي كه اين اقدام سازمان ملل متحد را گامي مثبت مي‌داند و از آن استقبال مي‌كند، اما باور دارد كه براي تأمين حقوق مردم افغانستان بخصوص حقوق زنان، ايجاد صلح پايدار و ثبات سياسي، راه درازي در پيش است و اقدامات بيشتري از سوي سازمان ملل متحد و جامعه جهانی لازم است. ما مطمئن هستیم که گروه طالبان با توجه به افکار متحجرانه و انحصارگرایانه خود این نقشه راه نمی‌پذیرد، چون نه «حقوق بشر» را قبول دارد و نه به «گفتگوی بین الافغانی» باور دارد و نه به «حکومت فراگیر» به معنای واقعی آن تن می‌دهد. از این رو سازمان ملل متحد نباید در برابر رفتار انحصار طلبانه و زورگویانه طالبان کوتاه بیاید و نباید و به هیچ صورت اقدامی صورت بگیرد که به شناسایی طالبان منجر شود.
حزب عدالت و آزادی افغانستان با در نظر داشت بيش از ٤٥ سال جنگ و خونريزي، شکاف عميق قومي و بي‌اعتمادي گسترده اجتماعي، بر این باور است كه تنها با ايجاد نظام فدرالي متکی بر قانون اساسی و برخاسته از اراده مردم، مي‌توان با هزینه کمتر به منازعه و بحران دیرپای افغانستان خاتمه داد و صلح و امنیت پایدار، عدالت اجتماعی و مشارکت عادلانه همه اقوام در تعیین سرنوشت‌شان را تأمین کرد.
حزب عدالت و آزادي افغانستان
28 عقرب 1402
